اهمیت دست‌ها در زبان بدن در سخنرانی

در مقاله قبلی اشاره کردیم که اهمیت زبان بدن در سخنرانی به حدی زیاد است، که اگر آن را از ارائه مطالب مورد نظر حذف کنیم، عملاً دهان شخص سخنگو است که حرکت می کند و به همین واسطه خسته کننده بودن و یکنواخت بودن بخش بزرگی از آن را پوشش می دهد. نقش زبان بدن در سخنرانی نزدیک به پنجاه درصد از کل آن را در بر می گیرد. به همین دلیل آشکار شما به عنوان یک سخنران با هر میزان سواد یا آگاهی از این مسئله می توانید توانایی های مرتبط با زبان بدن در سخنرانی خویش را ارتقا دهید و از همان روز نخست مانند یک فرد کاربلد و متخصص شناخته شوید.

با ورود به بطن ماجرا متوجه می شویم که اعضای بدن نقش های جداگانه و مکملی در زبان بدن در سخنرانی ایفا می کنند. یکی از همین اعضا دست هایمان هستند. دو دستی که در اختیارمان داریم، آنقدر مفید و توانمند هستند که نیاز به معرفی ماهیت یا قابلیت شان نیست. اما عدم بکارگیری این ابزار موثر و هوشمند به نوعی اجحاف در حق خودمان و دیگران است. دست ها می توانند میزان، ترس، هیجان، توجه، و حتی رخوت و یکنواختی را وارد محیط سخنرانی کنند. سخنگویی که از این مقوله آگاه باشد، نیمی از پیروزی را با خود همراه کرده است. حال، با علم بر این مسئله باید به دنبال نیمه ی دوم پیروزی و موفقیت باشیم.

اهمیت دست‌ها در زبان بدن در سخنرانی

برای جلب اعتماد مخاطبین با زبان بدن در سخنرانی کف دست هایتان را باز بگذارید.

یکی از معدود توصیه ‌هایی که باید بسیار به آن توجه کرد، این است که با کف دست باز به تماشاچیان اشاره کنید. دلیل اهمیت این موضوع دارا بودن پایه ‌های تکاملی آن است. مارک بودِن، رئیس یک شرکت آموزشی ارتباطات در تورنتو، از این روش زبان بدن در سخنرانی به عنوان “نه ابزار، نه سلاح” استفاده می‌کند. نشان دادن کف دست از ایجاد اعتماد برمی آید. به معنی آنکه « چیزی برای پنهان کردن ندارید.» به همین دلیل بهتر است تا از ابتدای شروع سخنرانی کف دست هایتان بیشتر به سمت مخاطب نشان دهید. حتی عدم نمایش دست ها نشان دهنده خجالت زدگی و اضطراب در زبان بدن در سخنرانی است.

در صورت امکان دست خود را در منطقه میانی بدن نگه دارید.

به طور کلی این ایده خوبی است، که برخی از مربیان حرفه‌ای سخنرانی نیز به آن اشاره می‌کنند. سعی کنید دست خود را در میانه بدن به عنوان یک منطقه امن که در ارایه ‌های مربوط به آن ناحیه از شانه تا قسمت بالایی باسن است، نگه دارید. ون ادواردز اظهار می کند که «این منطقه یک بخش طبیعی است که باقی نگه داشتن دست ها در آن هم طبیعی جلوه می کند و هم برای شما و بیننده خسته کننده نخواهد بود».

زیاد بالا بردن دست ها در زبان بدن در سخنرانی یا تکان دادن آن پایین‌تر از حد ممکن موجب حواس پرتی مخاطب خواهد شد. بالا یا پایین آوردن دست ها در این منطقه بسیار آسان خواهد بود. همچنین باید به یاد داشته باشید، که این موضوع یک قانون کلی و همیشگی نیست. اما رعایت کردن آن به نفع شما و بهبود شرایط سخنرانی تان خواهد بود.

حرکات دست

اشاره کردن با دست ها در زبان بدن در سخنرانی ممنوع!

همیشه از اشاره کردن به شکل مستقیم در زبان بدن در سخنرانی خودداری کنید. ون ادواردز اظهار کرده است که: « تماشاگران از اشاره مستقیم نفرت دارند.» در حقیقت، این مسئله به اندازه کافی مشکل است که برخی از سخنرانان بزرگ و حتی سیاستمداران اشارات جایگزین برای اجتناب از آن ایجاد کرده‌اند. برای اکثر افراد، یافتن یک حرکت توصیفی یا بیشتر برای تاکید بر یک مساله کلیدی بهتر عمل خواهد کرد.

استفاده از انگشت شست جهت تایید یک حرف از سوی مخاطب در زبان بدن در سخنرانی نیز نامناسب است. حتی استفاده از این انگشت در زبان بدن در سخنرانی جهت کنترل رفتار یا حتی نگاه بیش از حد برای تایید اشتباه است. به همین سبب بهتر است با لبخند یا حرکات سر این موضوع را به مخاطب منتقل کنید. استفاده کردن از این انگشت عمدتاً مانند اشاره کردن به شیوه مستقیم باعث ایجاد حسی مشابه بازدارندگی در حضار می شود. در حالی که ممکن است این حرکت برای برخی از سخنرانانی مفید باشد که باید با دقت تعادل خود را در حین استفاده از زبان بدن در سخنرانی حفظ کنند.

کشیدن دست ها به سمت خود در حین عدم استفاده از آنها

هر قدر هم که در مورد زبان بدن در سخنرانی آماده باشید، وقتی متوجه می‌شوید که دقیقا کاری را که نباید بکنید انجام داده‌اید، ممکن است کمی دچار بحران شوید. شاید شما پنج دقیقه آخر را با اشاره به این موضوع گذرانده باشید، یا چیزی که با حرکاتی که از آنها استفاده می کنید درست احساس نمی شود. در زمان عدم امکان استفاده از دست ها در زبان بدن در سخنرانی بهتر است، آرام آرام آنها را در اطراف بدن ثابت کنید.

در حقیقت این موضوع مثل زدن دکمه ریست کامپیوتر عمل می کند، و هر حرکتی مجدداً از این نقطه آغاز خواهند شد. انجام این کار در مدت زمان کوتاهی مفید است و بهتر است در حرکت بعدی تان به فکر استفاده از دست ها باشید. براساس این گفته می توان نتیجه گرفت که بازهم نگه داشتن بیش از حد دست ها در اطراف بدن چندان مناسب نیست، و تنها به عنوان یک موقعیت شروع مجدد برای زبان بدن در سخنرانی عمل می کند.

از نگه داشتن دست ها در میان کشاله ران خودداری کنید.

در مورد بسیاری از این توصیه‌های مرتبط با زبان بدن در سخنرانی، رعایت اعتدال بهترین نتیجه یابی را در اختیارتان قرار می دهد. اما سخنرانانی که زمان زیادی را صرف قرار دادن دست‌ها در مقابل ناحیه کشاله ران خود می‌کنند ( آن هم به این دلیل که اغلب نمی‌دانند چه کار باید بکنند ) به ناچار توجه عوام مخاطبین را به مکان غلط متمرکز می کنند.

علاوه بر عدم شناخت کافی از این ماجرا، آن‌ها دست های خود را در مدت زمان طولانی در این ناحیه نگه می‌دارند و قادر به استفاده از روش‌های کارآمد نیستند. این فرم ژست گیری با کمک دست ها در زبان بدن در سخنرانی مثل فوتبالیست هایی است که در هنگام تشکیل دیوار دفاعی برای جلوگیری از ضربه آزاد می ایستند. بنابراین بهتر است از قفل کردن دستان تان در این ناحیه تا حد ممکن صرف نظر کنید، و هر مرتبه که کنترل دست هایتان از توانتان خارج شد، سریعاً آنها را به بخش ناحیه میانی بدن منتقل کنید.

زبان بدن در سخنرانی

دست هایتان را مانند ارکستر ها به شیوه تکراری تکان ندهید.

افرادی که یک سخنرانی بزرگ را طراحی می کنند، مراقب هستند که در طول مدت زمان ارائه، لحن صدای خود و حجم کلمات را با هم ترکیب کنند. به همین سبب شما به عنوان یک سخنران کاربلد با بکارگیری زبان بدن در سخنرانی باید همین کار را با دست‌هایتان انجام دهید. از حرکات دست تکراری مانند استفاده از یک دست صاف و ثابت شبیه به خرد کردن هوا برای بیش از یک یا دو دقیقه خودداری کنید. الگوی رفتاری در زبان بدن سخنرانی شما نباید کسل کننده باشد. اما تکان دادن مکرر دست ها به شکلی یکنواخت و مانند رهبران ارکستر ها تنها به عدم توجه کافی مخاطب دامن می زند.

پس بهتر است از پرداختن به این دست حرکات جدا خودداری کنید. در این مقوله خانم های سخنران بیشترین اشتباه را تکرار می کنند. ون ادواردز می‌گوید: «زنان باید بیشتر از آقایان مواظب این مسئله در زبان بدن در سخنرانی خویش باشند. چرا که اگر یک زن یک ژست بسیار تکراری را ارائه دهد، این طور به نظر می رسد که گویی هیچ چیز جدیدی نمی‌گوید، و تنها تکیه گاه او همین حرکات تکرار است» حتی اگر کسی با تکیه بیش از حد بر این حرکات حرف یا موضوع جدیدی را مطرح کند باز هم ادامه جریان سخنرانی خسته کننده خواهد بود. چرا که حضار و مخاطبان با دیدن حرکات تکراری زبان بدن در سخنرانی آن فرد به مرور از بحث دلزده خواهند شد.

اشیاء را در دست هایتان قرار ندهید.

سخنرانی را تصور کنید که به عنوان مثال یک خودکار در دست دارد. مدام آن را می چرخاند. روی میز مقابلش می کشد. با آن بازی می کند یا حتی به کمک آن به اشیا ضربه می زند. آیا این موضوع برای شما خوشایند است؟ قطعا اینطور نیست. عدم وجود تمرکز کافی بر روی موضوع در حال بیان سخنرانی ممکن است به لطف همین خودکار کوچک به هم بخورد. بنابراین بهتر است برای داشتن زبان بدن در سخنرانی نمونه و موثر از قرار دادن اشیاء مختلف خودداری کنید، و دست هایتان را همواره آزاد نگه دارید.

با قرار دادن اشیاء مختلف در دستان خود بی قراری و استرس نهفته در درونتان را به مخاطبان نشان می دهید. ایجاد ضربه های مذکور به جز ایجاد حواس پرتی می تواند موجب ایجاد تنش در شما به عنوان سخنران شود، و دلیل محکمی برای ایجاد استرس بیشتر و از دست رفتن رشته افکار مرتبط با مبحث مربوطه شود. حالا تصور خود را با دستهای آزاد و نمایان به مخاطب تغییر دهید. آیا تماشای این سخنران برای شما جذاب تر و راحت تر نخواهد بود؟ سخنرانی که این موضوع را درک کند می تواند بدون ایجاد استرس بیشتر بر همه چیز مسلط گردد.

حرکات دست ها در سخنرانی

جمع بندی نهایی مطلب

تک تک نکات گفته شده در مورد نحوه استفاده از دست ها در زبان بدن در سخنرانی در مدت کوتاه و مناسب با جابجایی های موثر قطعا پاسخگو خواهند بود. با درک موارد گفته شده و بکارگیری موثرتر از دست ها قطعا نیمه دوم راه پر فراز و نشیب، اما جالب یادگیری زبان بدن در سخنرانی را طی کرده اید. بنابراین خواهید توانست در ارائه های بزرگ یا کوچک موفق عمل کنید.

منبع